Lieve allemaal!

Habari za jioni! Ni Nzuri! (Goedenavond, het gaat goed!)

Voor de mensen die bang waren dat het allemaal mis ging: ik ben goed aangekomen!

De vlucht is prima gegaan; ik had wat vertraging in Amsterdam, maar ik had uiteindelijk genoeg tijd in Nairobi om mijn volgende vliegtuig te halen. Ik had ongeveer een uurtje geslapen in het vliegtuig naar Nairobi dus van de reis van Nairobi naar Tanzania heb ik niet veel meegemaakt. Op het vliegveld stond een vrolijke Afrikaan mij op te wachten, dus de ontvangst was erggoed!

Ik werd door hem naar mijn gastgezin gebracht. Een super groot huis en het is van alle gemakken voorzien (voor Afrikaanse begrippen).Ik heb verder eigenlijk nog niet echt een idee wie iedereen is in het huis.Ik slaap samen met een Nederlands meisje (Tangi) op een kamer dus dat was meteen super gezellig en dat voelde meteen goed. Verder zijn er op dit moment 3 andere vrijwlligers in het huis, een jongen uit Oostenrijk en een jongen en een meisje uit Amerika. Dat is nog niet alles. Mama en papa wonen er (zo noem je de vader en moeder in huis), een nicht van hen, hun dochter, een meisje die ze opgevangen hebben en nog andere mensen komen af en toe langs haha altijd druk in huis dus!

Toen ik gisteren aankwam, werd er gezegd dat ze binnen een uur naar de katholieke kerk gingen om een dienst bij te wonen. Ik kon natuurlijk gaan slapen, maar ik ben maar direct meegegaan. Het was echt heel bijzonder. Er was een koor die onwijs mooie en vrolijke liederen zongen en er kwamen veel gebruiken langs. Ik heb erg vaak op mijn knieeën gezeten (vat dit niet verkeerd op ;)), maar dat was dan ook het enige wat erg vervelend was aan de dienst. Ik verstond er verder niets van, maar dat nam ik maar voor lief want het was een bijzondere ervaring. Na de dienst sprak een man mij aan en hij vroeg of ik katholiek was. Ik was veel te moe om goed te luisteren en snel te antwoorden dus hij had direct door dat ik niet katholiek was. Het gevolg was dat ik een enorme preek kreeg dat ik gelovig moest zijn en blablabla, heel vervelend.

Verder heb ik 's middags mijn begeleider van de organisatie hier ontmoet en hebben we een stadstour gemaakt. We hebben wat gedronken op een terras en ik heb wat geld gepind wat ook best handig is.

Vandaag was mijn laatste rustdag. De documenten moeten nog geregeld worden dus ik heb vanochtend lekker wat gelezen in de tuin en ben 's middags met Tangi naar de stad gewandeld. Dit was een hele ervaring op zich, vooral de terugweg. We hebben lekker gewandeld en ik kreeg heel wat opmerkingen naar mijn hoofd, maar door dat te negeren kom je een heel eind. Verder zijn er twee jongetjes een tijdje met ons meegelopen die constant om geld oid vroegen dus dat is iets wat je in Nederland niet snel tegenkomt, maar dit kon ik best prima verdragen.

De terugweg was een hele ervaring. We zijn met de DalaDala (bus) gegaan. Het is een busje waar zo'n 12 mensen in kunnen als je kijkt naar de stoelen, maar als er 20 mensen in kunnen dan is dat helemaal goed want hoe meer mensen hoe meer vreugd/geld. We werden dus in het busje gepropt en de chauffeur ging als een malle door het verkeer. Als er één rijbaan is, maken de mensen er gerust 2 of 3 van. 'Als ik er maar langs kan, is het motto.'

Ik dacht dat ik niet veel beleefd had, maar er komt toch steeds meer naar boven drijven! Ik ben vanavond ook gestart met het leren van Swahilisch. Tangi en ik krijgen vanaf vandaag 2x in de week een uur les van het nichtje hier in huis. Ik vind het leuk om wat Swahilisch te leren en de mensen op straat aan te kunnen spreken. We zijn dus met zijn tweeënal flink aan het oefenen!

Morgen is mijn eerste dag om te werken. Ik ga werken met de mama van het huis dus dat is wel heel fijn. We gaan morgen direct naar een Masaii dorp dus ik denk dat ik gelijk in het diepe wordt gegooid en heel wat ga beleven. Ik heb er in ieder geval erg veel zin in!

Over de cultuurshock. Ik kan nog niet echt zeggen dat ik een flinke cultuurshock ervaar. De omgeving en de cultuur is natuurlijk heel erg anders dan Nederland, maar ik kan er op dit moment aardig goed mee omgaan. Waar ik het meeste last van heb, is dat mensen je heel erg aanstaren. Je voelt je echt bekeken omdat je blank bent. Verder vind ik het lastig dat het meeste voor mij gedaan word. Het ontbijt staat op tafel, de lunch wordt bereid en het avondeten wordt gemaakt. Als dit klaar is dan wordt het neergezet en mogen de gasten en de vader van het huis als eerste eten. We eten dus ook niet met zijn allen. Ik ben iemand die graag wil helpen met dingen dus ik hou er niet zo van dat ik kan eten als het eten klaar is. Ik heb dus vandaag al overleg gehad met mama en aangegeven dat ik het leuk vind om te koken. Ze gaf aan dat als ik een keer wil koken dat dat prima is en dat ze dat juist leuk vind! Dat ga ik dus zeker een keer doen!

De foto's zullen een volgende keer komen want ik heb nog niet veel foto's gemaakt. Ik wil namelijk niet de toerist spelen die met een fototoestel door de stad loopt en alleen maar kiekjes maakt.

Ik hou jullie op de hoogte, maar het gaat allemaal goed hier en ik vermaak me tot nu toe prima!

Hele dikke kus van mij